چه قدر با این صدا و با این لحن غریبه بودم! مطمئنا این صدا از آن...آن آن جوان شوخ نبود، عکس آن روز خشک بود و جدی و از همه مهم­تر غریبه! دست­های لرزانم را مشت کردم و بر زانوهای لرزان­ترم برگشتم و نگاهی که با بهت از کنار مرد جوان ناآشنا گذشت! او هم با نگاهی خنثی می­دیدم! کاملا بی­تفاوت، نه خریدارانه و نه قیمت­گذار، او آن پسر جوانی که سه ماه قبل سینه به سینه­اش شده بودم نبود!