اساس این کتاب بر پایهٔ این فرضیه است که بسیاری از تکنولوژیهای تمدن‌های باستانی و ادیان برگرفته از مسافران فضایی هستند که به نام خدایان پذیرفته شده‌اند. به عبارت دیگر، کلمهٔ «خدایان» که در کتاب‌های باستانی و تورات آمده، در واقع موجودات فرازمینی هستند که انسان‌های آن دوران به آن‌ها «خدایان» می‌گفتند. در این کتاب، نویسنده به بررسی آثار و نشانه‌های باقی‌مانده از مسافران فضایی در میان آثار تاریخی و باستانی و عهد عتیق می‌پردازد.