کتاب روانکاوی و دین، اثری نوشته ی اریک فروم است که اولین بار در سال 1950 انتشار یافت. فروم در فرآیند تحلیل تأثیرات مثبت و منفی دین بر افراد، تفاوتی را میان دین های تمامیت طلب و انسان گرا قائل شد. نهادهای دینی تمامیت طلب بر این باور تأکید می کنند که انسان ها تحت سلطه ی خدایی با قدرت مطلق هستند در حالی که دین های انسان گرا، این باور را اشاعه می دهند که قدرت خدا در ذات و وجود هر فرد پدیدار می شود. طبق نظر فروم، مذاهب تمامیت طلب به واسطه ی انکار هویت هر فرد، او را به خدمت خود درمی آورند در حالی که دین های انسان گرا، زمینه را برای رشد هویت شخصی هر فرد فراهم می کنند. فروم در کتاب روانکاوی و دین، مسئله ی مدرن میان ادیان سنتی و فلسفه ای جدیدتر را مورد تحلیل قرار می دهد؛ فلسفه ای که هدف اصلی زندگی را ارضای نیازهای غریزی و مادی در نظر می گیرد.
