آخ، این صدا آه تأسف نیست. آخ، صدای درد است و صدای چاک برداشتن یک زخم دلمه بسته است . دلم می خواهد آن قدر بلند فریاد بزنم که همه دنیا و خدا بشنوند. ... آخ، یعنی شکستن غرور، بی هیچ تقصیری. باید خدا صدایمان را بشنود و به کمکمان بشتاد. دلم شکسته از این همه بی عدالتی، برای همین گفتم آخ. فرصتی برای آه کشیدن ندارم. باید خود را به به قلّه برسانم. باید صدایم بر بلندای قله آن چنان طنین بیاندازد، مردم که نه، خدا باید بشنود. سنگ های صبور اگر صخره کوهستان هم که باشند بگوششان، داستان تلخ انسانیت را خواهم گفت. خدایا به این مردم رنج کشیده گوش دل بسپار. اگر ما فارسی زبان ها توانستیم حرف همدیگر را بشنویم و بازگو کنیم قطعا جامعه جهانی را می توانیم با خود برای رهایی از ستم بیگانه همراه سازیم. هر آنچه بر این مملکت رفت از سر دولت های بیگانه بود و ..."